Niepewności losowych w badaniach biologicznych

• niepewności losowych w badaniach biologicznych (dr T. Wyszomirski) zajmuje się sposobami traktowania niepewności statystycznych w praktyce badawczej i konsekwencjami ich pomijania, ukrywania lub kwantyfikacji dla prowadzonych wnioskowań. Misją jest znalezienie praktycznych podejść mogących ograniczyć problemy wynikające z powszechnego odwoływania się do wyników testów istotności statystycznej. Do obszaru zainteresowań należy też kwestia strukturalnej odporności wybranych symulacyjnych modeli ekologicznych – zależności ich wyników od konkretnych sposobów implementacji w modelu hipotetycznych efektów w ramach tej samej ogólnej koncepcji. Współpracownicy: mgr K. Goldstein

 

Powtórzenie doświadczenia niejednokrotnie prowadzi do odmiennych wyników, w pewnym stopniu za sprawą przypadkowych wahań wartości w próbach. W biologii powszechnie występuje zmienność, a więc i niepewność wyniku. Powszechnie przyjętym sposobem radzenia sobie z niepewnościami losowymi jest testowanie istotności statystycznej. Staje się jednak coraz bardziej widoczne, że praktyka stosowania testów statystycznych rodzi wiele problemów i często zachęca do wyciągania błędnych wniosków. Czy jej zastąpienie bardziej spójnymi sposobami traktowania niepewności statystycznych mogłoby poprawić sytuację, uchronić przed sztucznymi kontrowersjami i przeciwstawieniami, zapewnić bardziej trafne wyniki? A jeśli tak, to czy w stopniu na tyle dużym, że warto zmieniać sposoby myślenia? Poszukując odpowiedzi trzeba odwoływać się do symulacji cyfrowych. Konkretne prace dotyczą wybranych szczegółowych części problemu, na przykład:

Adam Kasiński, 2021. Istotność statystyczna a znaczenie merytoryczne wyników doświadczeń – drogi rozróżnienia. Praca licencjacka na kierunku studiów Kognitywistyka.